Nie mogąc znaleźć zadowalającego rozwiązania, postanowiłem wymyślić coś samemu i tak oto wpadłem na pomysł!

Do wykonania tego uradzenia potrzebne Ci będzie:

• Wiatrówka, śrut i komputer, ale to chyba ma każdy bywalec forum;
• Wtyk "mini jack stereo" - standardowe wyjście/wejście do karty muzycznej;
• Dwu-żyłowy, ekranowany przewód (jak do słuchawek). Ekranowanie jest potrzebne do wyeliminowania wszelkich szumów, a szczególnie pojawiających się falek, o częstotliwości 50Hz, ciekawe co to. 
• Kartonik z papieru o grubości około 2 mm; 
• Folia aluminiowa, jak najcieńsza; 
• Dwa spinacze; 
• Dwa małe uchwyty stolarskie, lub kolejne spinacze; 
• Około 110 cm listewka, lub cokolwiek w miarę prostego (i lekkiego); 
• Klej, nożyczki, sprzęt do lutowania - opcjonalnie;
  

Montaż rozpoczynamy od wycięcia z kartonu dwóch kompletów pasków (po 4 szt.) o szerokości około 10 - 15mm. Z nich, za pomocą kleju robimy kwadratowe ramki (ja zrobiłem jedną mniejszą 10cm i większą 17cm).Podkładamy pod coś ciężkiego, do zaschnięcia kleju. Teraz trudniejsza zabawa. Rozkręcamy wtyk mini jack, zdejmujemy izolację z przewodów, łączymy obie masy i lutujemy z masą jacka (ta najdłuższa wypustka). Następnie "gorące kable" (te najcieńsze, w środku przewodu) lutujemy do prawej i lewej końcówki gniazda. Całość skręcamy i sprawdzamy miernikiem, lub baterią i żaróweczką, czy nie ma przebicia. Drugi koniec przewodu odzieramy z izolacji na długości około 3cm, żyłę wewnętrzną tylko około 1cm.
Rozwijamy kawałek folii alu i wygładzamy zmarszczki i zagięcia. Na sklejone wcześniej ramki nakładamy niewielkie ilości kleju na środek każdego rogu, a następnie kładziemy na folii i przyciskamy. (żeby proces przyspieszyć, można użyć "kropelki") Nadmiar folii wycinamy lub zaginamy tak, żeby nie wystawał za ramkę. Odwracamy na drugą stronę, i znów to samo. Czyli mamy dwa kawałki folii oddzielone papierową ramką, przypominam, że mamy dwie takie ramki! Żaden kawałek folii nie może stykać się z innym, jest to warunek konieczny do poprawnego działania urządzenia.
Następnie do obu ramek podłączamy przewody. Każdy kawałek folii powinien być podłączony, czyli jedna strona ramki do masy, a druga go "gorącego przewodu".
Przewody przymocować spinaczami, które jednocześnie będą pełnić funkcję podpórek ramki. Teraz obie ramki zakładamy na listewkę, w odległości np.: 100cm, czyli spinacz-podpórkę mocujemy zaciskiem lub innym spinaczem.

Schemat ideowy tego sprzętu:


Całości podłączamy do gniazda mikrofonowego w komputerze, (głośność mikrofonu ustawić na 20-30%). Jeżeli wszystko jest podłączone poprawnie, z głośników nie dochodzą żadne trzaski ani brzęczenie. Jeśli tak jest, sprawdzamy czy detektor działa, delikatnie popychając folię na środku jednej ramki. W zależności której, usłyszymy w prawym lub lewym głośniku brzęczenie.
Ściągamy z Internetu program do nagrywania i obróbki dźwięków, np. Cool Edit 2000, jest za free. Uruchamiamy program, klikamy na Create new wave... Ustawienia próbkowania (sample rate) na maksa, u mnie 192000Hz, stereo, 32bit.
Jeszcze jeden test, włączamy nagrywanie i dotykamy każdej z folii. Na wykresie powinny pojawić się jakieś zniekształcenia, jeśli są, jest ok!

Teraz sam pomiar prędkości.
Przygotowane wcześniej urządzenie ustawiamy w jednej linii z wiatrówką i jakimś kulochwytem, np. panorama firm. Mierzymy wiatrówką tak, aby śrut przeszedł tylko przez folie, nie uszkadzając ramek. W programie włączamy nagrywanie i oddajemy strzał.
Zatrzymujemy nagrywanie, a to co otrzymamy wygląda tak:


Powiększamy interesujący nas fragment, zaznaczony na czerwono. Powinniśmy mieć coś takiego:


Przy takim powiększeniu wyznaczamy początek sygnału na prawym i lewym kanale, zmierzona odległość (czas) oznaczony czerwoną linią, jest czasem przelotu pomiędzy bramkami z folii. Dzieląc odległość między bramkami (0,9m) przez ten czas (0,00525), otrzymamy wynik 171,4285... m/s!!! Podniesiony do kwadratu, pomnożony przez masę śrutu W KILOGRAMACH (0,000563 kg - Tomitex gładki szpic) i podzielony przez 2 otrzymamy energię początkową tego śrutu wystrzelonego z mojej Slavki, czyli 8,272 J!

Powyższa metoda wykorzystuje moment zwarcia kanału w czasie przelotu śrutu między kawałkami folii. Sposób pomiaru czasu, jest wystarczająco dokładny, a przy odległości 90-100 cm niedokładność pomiaru ma niewielki wpływ. Jedyna niewiadoma, to ilość energii tracona przez śrut w trakcie przebijania 4 kawałków folii. I tutaj prośba do posiadaczy dokładnych chrono, o przeprowadzenie porównania normalnego strzału i strzału przez cztery (oddzielone) warstwy folii. Wynik pozwoli na oszacowanie poprawki do tej metody.
Życzę udanej zabawy w wykonywaniu pomiarów!
Jasmin wykonał prototyp i zrobił zdjęcia: