Bez rozpisywania się przejdę do konkretów. Interesujące nas rzeczy znajdują się w tylnej części bloku więc rozbieramy co potrzeba.
odkręcamy moduł spustu (2 śrubki)

okręcamy tylną połowę bloku (2 śrubki)

odkręcamy tylną pokrywkę (2 śrubki)

Po odciągnięciu dźwigni naciągu ukazuje nam się serce regulacji. Wyjeżdża tuleja, a w niej siedzi nieszczęsna śruba. Jest to w zasadzie rurka nagwintowana zewnątrz, są ślady po odłamaniu czegoś tam na klucz. Wszystko zaklejone, na dodatek jest maleńki imbusik kontrujący który też zresztą jest wkręcony na klej. Na nasze szczęście śruba (rurka) regulacyjna wystaje nieco z tulejki.

Wyciągajmy bebechy zbijaka z korpusu.
Po pierwsze wybijamy kołek dźwigni naciągu. Jak widać otwór jest pod sporym kątem do osi kołka ale da się go trochę wypchnąć. Reszta szczypcami.

Możemy już wyciągnąć mechanizm. O! zbijak sprężynka i regulacja stanowią jeden NIEROZBIERALNY moduł – ból!

Zwróćcie uwagę na maleńką kontrę – jest zdarta, a za nią ciągną się rysy na tulejce. To jest błąd konstrukcyjny, ale o tym potem.

Trzeba zrobić coś aby można było kręcić śrubą. Jest ona niestety twarda jak diabli, pilniki się ślizgają. Z pomocą przyszedł Dremel z tarczą do cięcia, którym robimy dwa wgłębienia.

Najgorsza robota zrobiona. Teraz wystarczy podgrzać solidnie, i odkręcić (na ciepło) kontrę i główną śrubę. Ja podgrzewałem elektryczną opalarką, ale kuchenka gazowa też się nada . Samo odkręcanie idzie bardzo lekko.

......I nagle stop! Nie idzie dalej. Czyścimy śrubę z resztek kleju i wkręcamy (tym razem już palcami idzie). Kręcąc dostatecznie długo śruba razem ze zbijakiem wyjdzie z drugiej strony.

Grzanie jak widać zmieniło kolor śruby ale nie da się inaczej, przy niższej temperaturze klej nie puszcza. Moduł jest połączony na amen, ale elementy są luźne co pokazują żółte kreski. Jeszcze oczyszczenie szmatką gwintów z resztek kleju i to już koniec roboty – regulacja uruchomiona.

Wrócę teraz do tego błędu konstrukcyjnego. Imbusik kontrujący wystaje ponad tulejkę (nie może inaczej) i ociera po wewnętrznej ściance korpusu. Producent to przewidział i prawie usunął problem – prawie! W tym celu w korpusie wykonano niewielki rowek długości na oko 1,5cm. Okazuje się że tulejka chowa się głębiej i jest on za płytki (za krótki raczej). Efektem jest kupka opiłków aluminiowych pochodzących ze zdartego korpusu. Na zdjęciach widać trochę gołego aluminium – to jest miejsce które wyszlifowałem również dremelkiem. Obok żółtą linią zaznaczyłem krawędzie bo na zdjęciach dobrze nie widać. linia przerywana oznacza koniec oryginalnego rowka.

Zbijak przed widać na zdjęciach. należy zeszlifować częśc jednej strony, tej która nie posiada żadnych frezów.

Czerwola linia zakreśla obczar zdjętego materiału.