To była najprostsza część zadania..  .Przy pewnej wprawie , tak po 20-tym razie , z demontażem
mieścimy się spokojnie poniżej 5 minut. Piszę jak najpoważniej.. 

NAPRAWA REGULATORA
Pierwszym krokiem jest BARDZO UWAŻNE przyjrzenie się elementom regulatora.
Lupa będzie nieodzowna ( jaką zupkie tyż se można zrobić ) iii sporo czasu.. 
O zacinaniu się regulatorów w Hornetach krążą już niemal legendy.
Po części się z nimi zgadzam , a po części nie.
Sprawa naczelna. Konstrukcja regulatora jest unikalna i bardzo pomysłowa.
Co by nie powiedzieć , jest protoplastą regulatora z BSA SuperTen[/b]

Jego fantastyczną zaletą jest to , że ciśnienie w kartuszu dąży do zamknięcia zaworu regulatora,
a nie jak w większości "normalnych" regulatorów , do jego otwarcia.
Takie rozwiązanie powoduje swoistego rodzaju "odwrócenie ciągu" i ma na celu
korektę histerezy regulatora przy zmniejszaniu się ciśnienia w kartuszu.
Efektem ma być dłuuuuga prosta linia Vo , a także gwałtowne załamanie sie Vo ,
kiedy już naprawdę w kartuszu "nie ma fazy".

Co bardzo ciekawe , ten regulator nie ma połączenia z ciśnieniem atmosferycznym jako źródłem
odniesienia. Jako ciśnienie "wzorcowe" używanie jest ciśnienie w tulei tłoka regulatora ( el. 11 )
Dość ryzykowne posunięcie , ale znakomicie upraszcza zabudowę regulatora w karabinku.
Ryzykowne , ale działa. rozbierając regulator , nie stwierdziłem , aby w tej tulei było ciśnienie większe
niż atmosferyczne. Nawet więcej , podejrzewam , że było w nim jeszcze "angielskie" powietrze 
Może dlatego tak głupiał ?  )

Niestety fabryka "dała ciała" i jakością wykonania "połozyła" tą znakomitą , moim zdaniem " konstrukcję.
Postaramy się przywrócić ideę konstruktora do życia. 
Na początek uważnie obejrzyjmy tuleję tłoka regulatora. ( el. 11 ).
W moim przypadku totalna porażka. W środku wżery , rysy i ślady po nożu tokarskim.
Mało tego , tłok wchodzi bardzo ciasno. Co prawda ciśnienie panujące w tulei wyciska wciśnięty tłok (el 9) ,
ale robi to bardzo wolno i niepowtarzalnie.

Aby była jasność... same wypolerowanie tulei nic nie da. Trzeba ją przeszlifować na nieco większy wymiar.
Większy o około 0.1mm. Ja zrobiłem to , używając walca stalowego o średnicy 11,3mm ( średnica tulei to 12,47mm )
z nawiniętym papierem ściernym. Szlifujemy kolejno gradacjami 400,800,1200,1500,2000 na mokro , a na koniec
2000 na sucho. Utworzyła się bardzo błyszcząca , szklista powierzchnia pozbawiona jakichkolwiek wżerów czy rys.
Tłok wchodzi teraz zdecydowanie luźniej , ale w dalszym ciągu połączenie tłoka i tulei jest bardzo szczelne.
Wciśnięty tłok wysuwa się z tulei natychmiast.

Następna sprawa to gniazdo kulki (el. 5) , stanowiącej zawór regulatora . Należy kulkę (el. 7) bardzo lekko dobić do gniazda.
Sprężyna ( el. 4) dociskająca kulkę też została wymieniona. Fabryczna była moim zdaniem zbyt twarda i za mało sprężysta,
oraz nieco za krótka..
Zastosowałem sprężynę nieco dłuższą , ale wykonaną z cieńszego drutu. Tak spreparowany zawór
zaczął działać pod mniejszym naciskiem i zdecydowanie bardziej powtarzalnie. Oczywiście , popychacz kulki ( el 7)
także należy wypolerować.

Generalnie wszystkie powierzchnie stykające się ze sobą muszą zostać wypolerowane. Grubość podkładek regulujących
( el. 8) to 0.2mm. Daje to pojęcie , jak ważna jest stabilność wymiarowa regulatora do jego prawidłowego działania.
Wszystkie prace związane z regulatorem przeprowadzamy w idealnej czystości. Nie używamy żadnych włóknistych szmatek.
Najlepiej ręczniki papierowe. Przed finalnym montażem regulatora , przedmuchujemy całość sprężonym powietrzem
i wszystkie elementy smarujemy lekko olejem do narzędzi pneumatycznych.
Możemy zmontować karabinek i przeprowadzić testy ( jedne z bardzo wielu  ).
Nagłe skoki Vo odeszły do przeszłości , testujemy , testujemy , aż tu nagle na przestrzeni kilku strzałów Vo leci "na pysk" ,
by po kilku strzałach znów wrócić do normy..
Zaciął się ??? NIE... to nie zacięcie .. to specyfika regulatora , a raczej nieoptymalne jego ustawienie więc nadszedł czas na...

REGULACJA
Karabinek kupiłem w wersji 7J. A za punkt honoru przyjąłem przeróbkę na wersję 17J , i to w sposób
jasny koncepcyjnie , a nie na zasadzie "a nóż a widelec".. 

Zanim karabinek wpadła w moje łapki , były przeprowadzane próby podniesienia energii na 17J
za pomocą podkładek pod sprezynę zbijaka.
Niestety , bez ingerencji w regulator nie da się tego zrobić. Wersja 7J ma ustawione ciśnienie za regulatorem
około 50bar , i choćby walnąć młotkiem w zawór , to i tak 17J nie będzie. 
Rozbieramy karabinek ( trening czyni mistrza  ) i dodając podkładki podnosimy ciśnienie za regulatorem.
Tak naprawdę , to wywaliłem wszystkie plastykowe podkładki i zrobiłem sobie je z bachy stalowej , używanej
na rear panel w komputerowych płytach głównych. Ma ona dokładnie 0.2mm , jest bardzo gładka , i miałem gwarancję
że nie będzie "płynąć" pod dużym naciskiem ( stabilność wymiaru ).
Ustawiłem ciśnienie na około 90bar , złożyłem karabinek ( czas operacyjny poniżej 5 minut  ) ,
Combro na lufę i dup... , Vo spadło z około 165m/s do jakiś 90-100m/s . Zdziwieni... ????
Ja też , ale tylko przez chwilę. Po prostu przez zwiększone ciśnienie , "podpierające" zawór główny karabinka,
wymagana jest znacznie większa energia zbijaka do pełnego otwarcia zaworu. Ale sprężyna była już "podciągnięta"
na maksimum , a w dodatku założona podkładka grubości około 5mm.
Zmierzyłem więc skok zbijaka ... zaledwie 5mm. Zdecydowanie za mało. Mając już jakieś doświadczenie
na polu "walki " z zaworami , długo się nie zastanawiając zawołałem Walentego i mówię...
Rżnij Walenty .. Rżnij... I Walenty urżnął... o 6mm  . Teraz skok zbijaka to 11mm.
Zmontowałem karabinek , powtórnie Combro i YES, YES,YES... 245m/s.
Napełniłem karabinek do 200bar i pierwsze ściągnięcia charakterystyki....

I wyszło coś takiego....

Hymmmmm ... niezłe jaja ... w najgorszych westernach nie widziałem takiej charakterystyki.. 
Ale ciekawa jest , to trzeba przyznać 
Kilkukrotnie ściągnąłem charakterystykę i zawsze to samo .
Więc to nie zacięcia... Chyba , że Hornet ma najbardziej powtarzalnie zacinający się regulatora na świecie.  )
Spokojnie przemyślałem sprawę ( tak sobie dwa dni przemyślałem  ) i zrozumiałem przyczynę.
Te dziwne załamanie charakterystyki to nic innego jak histereza regulatora , niestety dająca
o sobie znać w niezbyt oczekiwanym miejscu.
Ta ( histereza ) daje się we znaki w zakresie , kiedy ciśnienie w kartuszu jest bliskie ustawionemu ciśnieniu za regulatorem.
Różnica pomiędzy tymi ciśnieniami jest zbyt mała , aby regulator skutecznie otworzył swój zawór i pobrał kolejną porcję
powietrza z kartusza.
Rozbieramy karabinek ( który to już raż ?  ... jestem naprawdę szybki..  ) i ponownie regulujemy regulator 
Cała magia w tym , aby ustawić ciśnienie możliwie jak najniższe , ale uzyskać odpowiednią energię karabinka.
Powoduje to przesunięcie histerezy (prawie) poza obszar użytecznych ciśnień w kartuszu. i pozwala się cieszyć
maksymalnym wykorzystaniem powietrza. 

Wykres po poprawkach w regulacji...

 Jak widać , karabinek strzela bardzo stabilnych 60 strzałów , a pamiętajmy , że to wersja Carbine ,
z kartuszem niewiele większym od CZ200 , a i prawie 1/3 kartusza zajmuje sam regulator.
Wyniki te uznałem z więcej niż dobre i na tą chwilę manewry z regulatorem Szerszenia uznałem za zakończone.
Wszystkie testy wykonałem śrutem Tomitex , więc drobne odskoki niech Was nie dziwią.
Tym bardzie , że ewidentnie dało się odczuć różnicę w sile potrzebnej do załadowaniu śrutu , w zależności
od danej sztuki śrutu.
Żadnych wielkich skoków Vo nie stwierdzono.  Zacięć regulatora też nie 
W tej chwili karabinek można ustawić na Vo od 200n/s do 250n/s śrubą regulacyjną
( standardową ) dostępną na zewnątrz karabinka. , oczywiście ilość strzałów także się zmienia, im wyższe Vo tym ich mniej.
Dlatego też w tej chwili karabinek jest ustawiony na 234-235m/s i ma w zupełności zadowalającą ilość strzałów.

Co jeszcze czeka Szerszenia... ?
Na pewno "elektrownia" , i to w najbliższym czasie...
Dlaczego.. ? .. Bo jest .. głośny i to zarówno strzelając śrutem jak i "pustymi" strzałami.
I będzie więcej "puknięć". I nie będzie "słynnego" MMC , do którego jednak bardzo szybko się przyzwyczaiłem 
A sposób ładowanie śrutu , uwaga, jest moim zdaniem przyjemniejszy niż czterotaktowy zamek a'la Mauser.. 
Serce się kraje , jak się widzi ( a raczej słyszy  ) , ile to powietrza "idzie w komin" bez sensu...
Mam doskonałe porównanie ze Scorpionem. A ponieżej taka rodzinna fotka 

Tak już trochę poza tematem ( a chociaż dlaczego ? ) przygotowałem wykres ilustrujący pracę normalnego
systemy zbijaka i elektronicznego. Jest on ( wykres ) całkowicie zgodny z moimi obserwacjami.

I to by było na tyle w tym przydługim poście.

Pozdrawiam i dziękuję za poświęcony czas  Igor