Doświadczenia jesiennego Morska skłoniły mnie do poprawy ergonomii osady. Szczególnie chodziło mi o dostosowanie chwytu do strzelania mocno do góry z pozycji leżącej. I kolejny stopień z klejonki na schody poszedł na osadę.

A oto ewolucja osady z mojego AA S200

Osada jest wręcz organicznie dopasowana do mojej osoby. Komuś innemu ciężko się będzie wpasować w mój karabinek. To dopasowamie doprowadziłem prawie do skrajności. Np. ten wystający do góry dziubek w bace wchodzi mi w dołek za żuchwą pod uchem, jednoznacznie ustalając odległość lunety od oka. I tak każdy element. Łoże o niesymetrycznym przekroju dopasowane do lewej dłoni, chwyt o przekroju mocno zaokrąglonego trójkąta itd. Szczegóły budowy osady

Ten element pod kolbą jest dokręcany i służy do dodatkowego podparcia karabinka w postawie stojącej na piersi z lewej strony. Jego skuteczność jeszcze nie przetestowałem.

I cały karabinek

Drewna nie bejcuję, bo się boję co by z tego wyszło.

 Drewno po obróbce papierem ściernym "60" impregnuję impregnatem Altaxin, który polimeryzuje w drewnie, co w efekcie bardzo skraca późniejszą obróbkę. Po "60" idzie tylko "100", "240" i gombka polerska.

Po każdym etapie szlifowania idzie impregnat. Mogło by nie przyjąć bejcy.

A co do moletowania, to miało być i to bardzo dużo dremelkowania. Nawet to przećwiczyłem, ale po skręceniu karabinka (złomu z opałem) stwierdziłem, że w tym przypadku do niczego nie jest to w praktyce potrzebne, więc po co się męczyć, a jeszcze coś mogło by się spieprzyć.

To moje próby z dremelkowaniem. Miało być tak jak na pierwszym zdjęciu