Pistolet jest sprzedawany wraz z małą niebieską walizeczką, wyłożoną ciemno szarą gąbką.

W zestawie znajdują się dwa magazynki ośmio strzałowe, oraz kluczyk do regulacji szczerbinki. Dodatkowo w gąbce wycięto otwory, w których można umieścić paczkę śrutu oraz zapasowy pojemnik z gazem.

Pistolet Walther CP88 jest wierną kopią pistoletu Walther P88.

Został on wykonany w całości z metalu a dokładniej ze stopu cynowego. Tylko okładziny rękojeści wykonano z orzecha włoskiego i pokryto półmatowym lakierem.

Całość sprawia wrażenie solidnego a zarazem ładnego pistoletu na CO2.

Pistolet posiada bezpiecznik, który wygląda i działa dokładnie tak samo jak w oryginale.

Dzięki umieszczeniu go po obu stronach korpusu, mogą go z łatwością obsługiwać osoby prawo i lewo ręczne.

Magazynki są klasyczną konstrukcją firmy Umarex i mieszczą w sobie osiem śrucin.

Aby umieścić magazynek w pistolecie wystarczy obrócić ku dołowi dzwignię znajdującą tuż pod zamkiem, po lewej stronie korpusu.

Po tej czynności przednia część zamka przesunie się ku przodowi odsłaniając nam komorę magazynka.

Aby zamknąć zamek wystarczy pociągnąć go ku tyłowi a mechanizm znajdujący się wewnątrz zablokuje go w żądanej pozycji.

Gniazdo naboju z gazem umiejscowione jest w rękojeści.

Aby go tam umieścić należy nacisnąć przycisk znajdujący się po prawej stronie rękojeści.

Po tej czynności jedna z okładzin rękojeści zostanie odepchnięta i odsłoni nam komorę naboju CO2.

Z pistoletu można strzelać w trybie single action oraz double action.

Aby strzelać w systemie single action wystarczy wycelować i ściągnąć spust.

Naciągnięcie zbijnika i obrót magazynka nastąpi wtedy samoczynnie.
Sposób ten pozwala na wystrzelenie ośmiu śrucin bez konieczności wykonywania jakichkolwiek innych czynności. Wadą takiego strzelania jest
niestabilna prędkość śrutu i dość twardy spust a co za tym idzie, mniejszego skupienia.

Strzelanie w systemie duble action wymusza na nas manualne ściąganie zbijnika.

Podczas odciągania zbijnika, automatycznie obraca się magazynek ustawiając pełną komorę magazynka na wprost otworu lufy.
Strzelając w ten sposób pistolet oddaje strzały bardziej stabilne a spust staje się bardziej miękki.
Kiedy strzelam do puszek stosuję strzelanie w systemie Single action co daje dużo frajdy i realizmu strzelania. Chcąc strzelać do tarczy stosuje drugi rodzaj oddawania strzałów, który gwarantuje mi lepsze skupienie na tarczy.
Spust tej repliki przypomina mi spust w oryginalnym pistolecie Walthera, dość twardy i oporny w porównaniu ze spustami w karabinkach machowych, ale dużo lżejszy niż w pistoletach marki Aniks czy Makarov. Po dłuższym użytkowaniu można się do niego przyzwyczaić i nauczyć minimalizować jego negatywny wpływ na przestrzeliny w tarczy

Lufa tego pistoletu różni się tylko długością od standardowego modelu CP88. Długość lufy w standardzie wynosi 4 cale a w wersji competition jest o dwa cale dłuższa i wynosi 6cali. Jest to wyjątek w tego typu replikach, bo zazwyczaj do wersji competytion jest dodawana tylko imitacja kompensatora gazów, który nie odgrywa żadnej roli oprócz wrażenia estetycznego. Wyjątkiem jest właśnie Walther CP88, w którym lufa została rzeczywiście przedłużona. Co podobno powinno mieć pozytywny wpływ na celność tej wiatrówki.

Pistolet ten sprawia wrażenie bardzo przemyślanej i solidnej konstrukcji. Trzymając go w ręku odnosi się wrażenie, że ma się kontakt z prawdziwą bronią. Na pierwszy rzut oka ciężko go odróżnić od oryginału.
Pistolet ten jest bardzo trwały i odporny na naturalne czynniki zużycia podczas typowej rekreacyjnej eksploatacji. Nigdy nie zdarzyło mi się, aby się zaciął lub zepsuł, jest po prostu niezawodny z mojego punktu widzenia.

Postanowiłem sprawdzić jak wygląda w rzeczywistości celność tej repliki o ile o celności można mówić przy opisywaniu repliki na CO2.
Wiemy wszyscy z doświadczenia, że oprócz walorów estetycznych wiatrówki, powinna ona jeszcze trafiać do celu przez nas wybranego. Sama zasada działania i założenia konstrukcyjne mocno ograniczają celne strzelanie. Na ile ograniczają dowiemy się po przeczytaniu dalszej części opisu.

Chcąc wyeliminować błąd ludzki przy wykonywaniu testu na skupienie, postanowiłem zastąpić konwencjonalne przyrządy celownicze, celownikiem typu
RED-DOT marki pseudo Walther. Zapytacie, dlaczego pseudo. A mianowicie dla tego, iż celownik został wykonany w Chinach i zapłaciłem za niego dość symboliczną kwotę, za którą zakłady Walthera nie chciałyby sobie zawracać głowy z produkcją urządzenia celowniczego.

Na pierwszy rzut podaję sprawdzenie stabilności energii, czyli prędkości wylotowej V0.

Ponieważ pierwsze pięć magazynków wystrzeliłem do tarczy, więc testu energii dokonałem dopiero po oddaniu 40 strzałów. Dodam, że strzelałem w trybie duble action w pozycji siedzącej z pistoletem podpartym o oparcie krzesła tak, aby jak najbardziej wykluczyć czynnik błędu ludzkiego. Strzelanie odbyło się na dystansie 9m śrutem Handler &Natermann Sport FINAL MACH cal 0.177 o wadze 0.49 gram (7.56 grain), który widać na tym zdjęciu. Po osiem strzałów w serii.

 A wypadło to tak.



Seria 6
1) 188.3
2) 116.8
3) 117.3
4) 118.1
5) 118.1
6) 117.1
7) 114.6
8) 115.1

Seria 7
1) 118.0
2) 116.9
3) 115.6
4) 115.2
5) 114.3
6) 117.5
7) 116.6
8) 115.9

Seria 8
1) 120.6
2) 119.7
3) 119.0
4) 116.9
5) 115.1
6) 115.3
7) 115.0
8) 114.2

Seria 9
1) 118.2
2) 117.4
3) 119.3
4) 117.0
5) 115.3
6) 115.6
7) 115.7
8) 111.7

Seria 10
1) 117.6
2) 116.7
3) 116.0
4) 113.7
5) 112.5
6) 111.3
7) 110.6
8) 110.0
Seria 11
1) 111.8
2) 107.9
3) 105.4
4) 102.4
5) 102.4
6) 101.7
7) 98.6
8) 97.3

Seria 12
1) 93.2
2) 87.7
3) 86.1
4) 84.0
5) 82.4
6) 78.6
7) 76.7
8) 73.0

Jak widać na załączonym pomiarze widać wyraźnie spadki prędkości w poszczególnych seriach i ich wzrost po odrobinę dłuższej przerwie spowodowanej wyzerowaniem Chrono i zmianą magazynka. W sumie można się pokusić o stwierdzenie, że z pełnego zasobnika można oddać około osiemdziesięciu do dziewięćdziesięciu w miarę stabilnych strzałów.
Starałem się strzelać z jak najmniejszymi przerwami pomiędzy strzałami i seriami po to, aby zobrazować wpływ spadającej temperatury w zasobniku, z CO2 na skutek szybkiego jego opróżniania. Jest to jedna z największych wad napędu dwutlenkiem węgla.
Walther cp88 i każda jemu podobna replika nigdy nie będzie pistoletem matchowym i co do tego nie powinno się mięć żadnych złudzeń.

Zaprezentuję teraz pięć tarcz, które zostały przestrzelone przed testem na stabilność Vo.

Do każdej tarczy wystrzelony został jeden magazynek, czyli osiem strzałów.
Test przeprowadzono w pomieszczeniach zamkniętych. Temperatura otoczenia 23oC. Dystans 9m.


A oto one.

Tarcze pozostawiam do oceny wam drodzy czytelnicy. Mam nadzieję, iż ten opis wraz z załączonym krótkim testem pozwoli któremuś z was kiedyś w przyszłości podjąć słuszną i przemyślaną decyzję przy zakupie tej repliki.

Kiedyś miałem CP88 w wersji z 4 calową lufą. Porównując skupienie tych dwóch modeli można powiedzieć, że 6 calowa lufa daje lepsze skupienie o około 10%-15%. Dzieje się tak za sprawą dwóch czynników. Pierwszy to wydłużenie linii celowania o dwa cale. Następnym czynnikiem jest dłuższa lufa, która umożliwia nadanie troszeczkę większej energii strzału i poprawia stabilizację śrutu poprzez jego dłuższą drogę w lufie.
Z tych czy innych względów wynik widoczny na powyższych tarczach po części spowodowany jest zmianą przyrządów celowniczych. Bez optyki wynik jest zdecydowanie gorszy.

Pozdrawiam Bogdan74