Od tej wiatróweczki zaczynało zapewne wielu z nas. Jest to występujący w wielu wersjach pistolet czeskiej firmy Lovena, znany jako Lov i jego wersja rozwojowa Lov-2. Wykonany z czarnego lub ciemnobrązowego bakelitu, z chwytem obustronnie płaskim lub lekko profilowanym pod kciuk prawej ręki (jak omawiany egzemplarz). Lufa gładka, umieszczona w cylindrycznej osłonie kryjącej sprężynę główną. Mechanizm spustowy znajdujący się w chwycie pod okładkami nie powala skomplikowaną budową. Jakość wykonania niezbyt wysoka, plastik lubi pękać (za młodu tak załatwiłem pistolet mojego brata, upuszczając go na parkiet) a elementy metalowe sklepują się i wycierają. Na targu można nabyć toto za 10-20zł, na Allegro lub w niektórych sklepach pojawiają się, nadal produkowane, z reguły za 39,99 + wysyłka.

Strzelamy.

Pistolet naciąga się przez wciśnięcie lufy, a właściwie jej teleskopowej osłony, co ściska sprężynę i umożliwia zaskoczenie zaczepu spustowego o wtok grzybkowatego tylnego końca lufy. Następnie odkręcamy moletowaną nakrętkę z popychaczem, wkładamy śrut w otwór z tyłu lufy i dopychamy go zakręcając nakrętkę. Po kilku razach zwykle zaczyna się tęsknić do pistoli z łamaną lufą. Gwint popychacza wyciera się, a sam bolec lubi obluzowywać i pękać. Spust często jest twardszy niż w starym Hatsanie, zaś dość swobodnie prowadzona lufa zapewnia wspaniały rozrzut. Strzelanie na 10m możemy sobie z miejsca odpuścić, chyba, że mamy cel wielkości lodówki. Przy dystansie 3m rozrzut mieści się w kartce z zeszytu A5. Prędkość wylotowa jest zawrotna, między 20 a 50m/s (wierzę na słowo tym, co mierzyli, wolałem nie rozwalić Combro wyskakującą lufą).

Demontaż

Rozkładanie jest dosyć proste, należy włożyć np. baterię AA z tyłu korpusu nie naciągniętego pistoletu (popychacz można wyjąć by nie przeszkadzał), następnie postawić pistolet na stole lufą do góry i odciągnąć moletowaną końcówkę lufy w dół, nie dotykając jej wylotu. Osłona lufy zjedzie na sprężynie, odsłaniając lufę właściwą. W przetoczeniu na jej końcu będzie tkwić mały okrągły pierścień sprężynujący, którego zdjęcie (uwaga, by nie wyskoczył!) umożliwia demontaż osłony lufy ze sprężyną. Samą lufę wyciąga się od tyłu, nacisnąwszy przedtem na spust, by jego zaczep nie blokował wyjścia. W korpusie siedzi skórzana uszczelka, prowadząca lufę i stanowiąca zderzak dla gumowej uszczelki "tłoka" umieszczonego z tyłu lufy. Można ją nasączyć olejem, diesla i tak nie uzyskamy przy tak zawrotnej energii sprężyny. Demontażu mechanizmu spustowego nie będę przedstawiał, gdyż jest on banalnie prosty, spust z Łucznika kl. 87 to przy nim szczyt wyrafinowania.

Podsumowanie

Pistolet opisałem właściwie jako ciekawostkę, ale też dość istotny etap dla wielu pasjonatów strzelectwa. Kupowanie jej ze względów innych niż sentymentalne mija się obecnie z celem, lepiej wydać te pieniądze na zakup paczki dobrego śrutu (lub kilku tańszego). Niska energia wylotowa może czynić ten pistolet atrakcyjną opcją dla osób nie dysponujących odpowiednią przestrzenią do strzelania, a mimo to chcących strzelać za wszelką cenę np. z 2m do pudełka zapałek. Natomiast jako pierwszy pistolet dla dzieci polecałbym jednak lekką, lecz porządną wiatrówkę, obojętnie, łamaną lub na CO2.

---